Marowijne

Algemeen
Marowijne ligt in het noordoosten van Suriname. In het noorden grenst het aan de Atlantische Oceaan, in het oosten aan de gelijknamige rivier de Marowijne. De rivier is meteen ook de grens met het land Frans-Guyana. In het westen liggen de districten Commewijne en Para en in het zuiden district Sipaliwini. De rivier de Cottica en de Wanekreek lopen door het district. Aan de kust bevindt zich het Wia Wia Natuurreservaat en bij de monding van de Marowijne bevindt zich het Wanekreek Natuurreservaat.

Geschiedenis
In de tijd dat de eerste Europeanen in Suriname aankwamen en het plantage-tijdperk begon, was het gebied dat nu tot het district Marowijne behoort dunbevolkt door verschillende stammen inheemsen. Uiteindelijk zijn alleen in het westen plantages aangelegd aan de rivier de Cottica. Ten oosten van de plantages vestigden zich in de loop der eeuwen groepen gevluchte slaven, marrons genaamd. Hun nazaten wonen nog steeds in het gebied. In de koloniale tijd was het gebied het decor van de strijd tussen de machthebbers en de marrons. Halverwege de 19e eeuw ontstond het stadje Albina, aan de oever van de Marowijne-rivier. In die tijd werd er veel naar goud gezocht in het gebied aan de bovenloop van de Marowijne en in de lawadelta. Albina werd een belangrijke plaats voor de goudzoekers die vanuit Paramaribo via zee naar het gebied reisden. In de 20e eeuw werd een nieuw dorp aangelegd, genaamd Moengo, doordat er bauxiet gevonden werd in het gebied.

Economie
Door de vondst van bauxiet kreeg district Marowijne een economische boost. Vanuit Moengo werd bauxiet gewonnen en door Suralco in Paranam (onder Paramaribo) verwerkt en daarna geëxporteerd. Dit zorgde voor een welvaartstoename in Suriname. Ook het houtbedrijf Bruynzeel werd actief in het gebied en bood economische vooruitgang. De binnenlandse oorlog vanaf 1986 gooide roet in het eten. Albina en Moengotapoe werd verwoest. Ook Moengo verloor diverse gebouwen en de bewoners vertrokken uit het gebied naar veiliger oorden. Nadat de oorlog was beëindigd begin jaren ’90 is het gebied weer in opbouw. Het toerisme is daarbij een opkomende sector.
De Oost-West verbinding is voor de lokale economie van groot belang. De eerste delen van de weg werden aangelegd vanaf 1926, om uiteindelijk in 1964 Paramaribo te verbinden met Albina.

Bestuur en Bevolking
De bevolking van het district bestaat uit 18294 personen (Census 2012). Een groot percentage van de bevolking beschouwt zichzelf als Marron: 72%. Verder zijn er nog de volgende bevolkingsgroepen te onderscheiden: Inheemsen 9%, Javanen 7%, Gemengde afkomst 9% en andere groepen 3%.
Marowijne is onderverdeeld in zes ressorten: Albina, Galibi, Moengo, Moengo Tapoe, Patamacca en Wan Hatti. De hoofdplaats van Marowijne is Albina, waar ook het districtscommissariaat is gevestigd. Het district werd in 1894 ingesteld, waarbij bij de herindeling van 1983 een groot deel aan het nieuwe district Sipaliwini toegevoegd werd. In de De Nationale Assemblée wordt het district vertegenwoordigd door 3 zetels.